Al bijna 2 jaar rijd ik de kinderen uit de Oekraine naar school., zo ook de afgelopen week.. Helaas zie ik in de ochtend wel heel vaak droevige gezichtjes en troost ik ze ook vaak bij weerstand om naaar school te gaan.. Ik probeer zoveel mogelijk een gesprek aan te gaan met de kinderen, een van de kindjes begint nu eindelijk een beetje te praten in het Nederlands .Het kind weigerde Nederlands te spreken omdat hij naar Oekraine terug wilt. Ik vroeg de kinderen waar woon je het liefst in een huis of op blokker. Op deze manier peil ik het veiligheidsgevoel van het kind en de behoefte. Want niet alle kinderen zijn hetzelfde. In dit geval was het antwoord van het kind een huis, op mijn vraag waarom? Was het antwoord dan kan ik slapen en heb ik mijn eigen plek. Ik hoor vaak van de kinderen dat zij om 21.00 uur willen slapen maar dat dit niet lukt door de geluidsoverlast op de verdiepingen en in het gebouw de overlast van de medebewoners. maakt de kinderen moe. En dan zie je ze tot rust komen in de auto het geeft een voldaan gevoel. Waarom omdat deze kinderen proberen zich staande te houden in een vreemd land met allemaal regels die niet in hun land horen. het verlangen naar hun vaderland is groot en in wezen leven ze nu in kampen waar het allesbehalve prettig is voor deze kinderen en hun ouders.
Het meest prettige scenario zou zijn dat deze mensen ook in aanmerking kunnen komen voor een woning. Dat is wishfull thinking maar wat ik het allerbelangrijkste vindt en wat ik doe tijdens mijn ritten is om de normen en waarden die ooit in ons land belangrijk zijn dat deze worden overgebracht op de kinderen om ze goed te laten integreren. Want Normen en Waarden is een belangrijk erfgoed van alle stammen in de wereld.
En zeker van ons land want hier ontstaat het onbegrip. want de cultuur van deze mensen is naders dan die van ons en het spreekwoord want wat niet weet wat niet deert , daar ligt nu net de issue. maak hen bekent met met wat ons deert.
Reactie plaatsen
Reacties